ماه "آن شب" ، ماه بود!

شبانه ی مرا برد...

خواب هایم را برد..

امروز را با درد چشم و سردرد گرفت..

بازدمم نگاهش،نفسم شد! با فاصله ای در ابعاد سال ها

فراموش شده بود

آسمان بود و آسمان!

آسمان بود و  غبار و ستاره های  منگنه شده

بدون نورش

بدون لمس نورش

آسمان بود و زمین

آسمان بود ابر هایش

آسمان، فراموش کرده بود..

امشب باز تپید

نبض تمام وجودش!

امشب او برد و من باختم

امشب او زنده شد و من مردم..

امان از امشب..

امان از چشم هایم که بسته نمی شوند..

امان از دلتنگی که به وسعت ارقام سالیانی که گذشت جان گرفته..

پ.ن

ماه تلخ من

بشین و بخند

که هر چه او ساخت، من باختم

ماه تلخ من!

-لعنتی عکس نگیر ، دل تو دیگه توان نداره!